ការបាក់ឆ្អឹងកជើងគឺជាប្រភេទនៃការបាក់ឆ្អឹងទូទៅបំផុតក្នុងការអនុវត្តព្យាបាល។ លើកលែងតែការរងរបួសបង្វិលនិងការរងរបួសការចាប់ពង្រត់កជើងភាគច្រើនជាធម្មតាមានការចូលរួមពី Malleolus នៅពេលក្រោយ។ ការបាក់ឆ្អឹងរបស់ Weber A / B បានធ្វើឱ្យមានស្ថេរភាពជាប្រចាំដែលមានស្ថេរភាពជាប្រចាំហើយអាចទទួលបានការកាត់បន្ថយល្អជាមួយនឹងការមើលឃើញដោយផ្ទាល់ពី Distal ទៅជិតស្និត។ ផ្ទុយស្រឡះការបាក់ឆ្អឹងរបស់ម៉ាឡែលនៅពេលក្រោយរបស់អេស។ ការផ្លាស់ទីលំនៅនិងបន្សំនៃការរងរបួសទាំង 5 ប្រភេទនេះ។
ការសិក្សាមុន ៗ ជាច្រើនបានបង្ហាញថាអាចកាត់បន្ថយការខ្លី / ការប្រោះមួយអាចត្រូវបានវាយតម្លៃតាមរយៈការវាយតំលៃសញ្ញាផេនខ្សែស្តុបនិងមុំគម្លាតជីវសាស្ត្រក្នុងចំនោមអ្នកដទៃ។ ការផ្លាស់ទីលំនៅនៅលើយន្តហោះប្រទាលនិងបណ្តុំអាចត្រូវបានវាយតម្លៃយ៉ាងល្អដោយប្រើទេសភាពហ្វ្លុយអូតូហ្វូកខាងមុខ។ ទោះយ៉ាងណាការផ្លាស់ទីលំនៅវិលគឺជាបញ្ហាប្រឈមបំផុតក្នុងការវាយតំលៃប្រកបដោយភាពវាងវៃ។
ការលំបាកក្នុងការវាយតម្លៃការផ្លាស់ទីលំនៅបង្វិលគឺជាក់ស្តែងជាពិសេសក្នុងការកាត់បន្ថយសរសៃឈាមនៅពេលបញ្ចូលវីស tibiofifibular ដែលនៅដដែល។ អក្សរសិល្ប៍ភាគច្រើនបង្ហាញថាបន្ទាប់ពីការបញ្ចូលវីស Tibiofibular ដែលនៅដដែលនេះមានការកើតឡើង 25% -50 កើតឡើងនៃការកាត់បន្ថយមិនល្អដែលបណ្តាលឱ្យមានការខូចទ្រង់ទ្រាយនៃសរសៃឈាម។ អ្នកប្រាជ្ញខ្លះបានស្នើឱ្យប្រើការវាយតម្លៃរបស់សម្មតិកម្មស៊ីធីធីប៉ុន្តែនេះអាចជាការពិបាកក្នុងការអនុវត្តក្នុងការអនុវត្ត។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះក្នុងឆ្នាំ 2019 សាស្រ្តាចារ្យចាងស៊ីមមីនមកពីមន្ទីរពេទ្យយ៉ាំងបុប្ផាបានចុះហត្ថលេខាលើអត្ថបទក្នុងទិនានុប្បវត្តិវេជ្ជសាស្រ្តអន្តរជាតិ * ដែលស្នើសុំការបង្វិល Malleolus នៅពេលក្រោយត្រូវបានកែតម្រូវដោយប្រើកាំរស្មីអ៊ិច។ អក្សរសិល្ប៍រាយការណ៍ថាមានប្រសិទ្ធិភាពគ្លីនិកសំខាន់នៃវិធីសាស្ត្រនេះ។
មូលដ្ឋានទ្រឹស្តីនៃវិធីសាស្ត្រនេះគឺថានៅក្នុងទិដ្ឋភាពហ្វូតូសូកនៃកជើង, ជញ្ជាំងនៅពេលក្រោយនៃ malleolol មួយបញ្ឈរនិងមានទីតាំងស្ថិតនៅកណ្តាលមួយភាគបីនៃបន្ទាត់, ការភ្ជាប់ cortices medial និងក្រោយនៃ malleolus ។
ឧទាហរណ៍អំពីទិដ្ឋភាពហ្វ្លុយអូក្លូបផូកបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងទីតាំងរវាងជញ្ជាំងជញ្ជាំងថ្មក្រោយនៃ malleolol Fossa (បន្ទាត់ B) និង Cortices medial និងក្រោយនៃ malleolus (A និង C បន្ទាត់) ។ ជាធម្មតាបន្ទាត់ B មានទីតាំងនៅលើបន្ទាត់ខាងក្រៅមួយជួររវាងបន្ទាត់ A និង C ។
ទីតាំងធម្មតានៃ Malleolus ការបង្វិលខាងក្រៅហើយការបង្វិលផ្ទៃក្នុងអាចបង្កើតការបង្ហាញរូបភាពផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងទិដ្ឋភាពហ្វូឡូសការពង្រីក:
- Malleolus នៅពេលក្រោយបានបង្វិលក្នុងទីតាំងធម្មតា ** វណ្ឌវង្ក Malleolus នៅលើជញ្ជាំងក្រោយនៃ malleolol Fossa ដែលមានទីតាំងនៅខ្សែផ្នែកខាងក្រៅនៃ malleolus នៃ malleolus ។
- ការខូចទ្រង់ទ្រាយបង្វិលខាងក្រៅរបស់ Malleolus ខាងក្រៅ ** វង់ malleolus សម័យ Malleolus ហាក់ដូចជាស្រមោលផ្កាឈូកនៅលើ mortic Fossa បាត់, បង្រួមអវកាសដែលមិនឆ្ងាយ, ខ្សែសឺនតុន, ខ្សែដែលបានដាច់ឆ្ងាយនិងបែកខ្ញែក។
- ការខូចទ្រង់ទ្រាយបង្វិលផ្ទៃក្នុងរបស់ Malleolus ** វង់ malleolus នៅពេលក្រោយលេចឡើង "រាងស្លាបព្រា" "ស្រមោល cortical នៅលើ Fossa របស់ Malleoll បានបាត់ហើយទំហំតូចចង្អៀតកាន់តែខ្លាំងឡើង។
ក្រុមនេះបានរាប់បញ្ចូលអ្នកជំងឺចំនួន 56 នាក់ដែលបាក់ឆ្អឹង Malleols ប្រភេទ C ដែលរួមផ្សំជាមួយនឹងការរងរបួស tibiofibulary distdesiss និងប្រើវិធីសាស្ត្រវាយតម្លៃដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ការពិនិត្យឡើងវិញរបស់ក្រុមហ៊ុន CT Partopative បានបង្ហាញថាអ្នកជំងឺ 44 នាក់ទទួលបានការកាត់បន្ថយកាយវិភាគសាស្ត្រដោយគ្មានការខូចទ្រង់ទ្រាយបង្វិលខណៈដែលអ្នកជំងឺ 12 នាក់បានទទួលការខូចទ្រង់ទ្រាយបង្វិលស្រាល (តិចជាង 5 អង្សារ) ដែលមាន 7 ករណីនៃការបង្វិលផ្ទៃក្នុងនិងការបង្វិលខាងក្រៅចំនួន 7 ករណី។ មិនមានករណីនៃកម្រិតមធ្យម (5-10 អង្សារ) ឬធ្ងន់ធ្ងរ (ធំជាង 10 អង្សារ) ការបង្វិលការបង្វិលខាងក្រៅខាងក្រៅបានកើតឡើង) ។
ការសិក្សាមុន ៗ បានបង្ហាញថាការកាត់បន្ថយការកាត់បន្ថយការបាក់ឆ្អឹង Malleols អាចផ្អែកលើប៉ារ៉ាម៉ែត្រ Weber ដ៏សំខាន់ចំនួន 3 គឺភាពប៉ិនប្រសប់រវាងផ្ទៃសន្លាក់ Tibial និង Talar, បន្តនៃខ្សែសឺនតុននិងសញ្ញាផេនថល។
ការកាត់បន្ថយមិនល្អនៃ Malleolus នៅពេលក្រោយគឺជាបញ្ហាទូទៅមួយនៅក្នុងការអនុវត្តគ្លីនិក។ ខណៈពេលដែលការយកចិត្តទុកដាក់ត្រឹមត្រូវត្រូវបានផ្តល់ឱ្យការជួសជុលប្រវែងមានសារៈសំខាន់ស្មើគ្នាគួរតែត្រូវបានដាក់នៅលើការកែនៃការបង្វិល។ ក្នុងនាមជាសន្លាក់ទំងន់ការមិនបង្កការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវកជើងអាចមានឥទ្ធិពលមហន្តរាយលើមុខងាររបស់វា។ វាត្រូវបានគេជឿជាក់ថាបច្ចេកទេសហ្វ្លុយដូសូប៉ូលីកដែលបានស្នើឡើងដោយសាស្រ្តាចារ្យចាងសំពៅអាចជួយក្នុងការសំរេចបាននូវការកាត់បន្ថយភាពច្បាស់លាស់នៃការបាក់ឆ្អឹង Malleol នៅពេលក្រោយ។ បច្ចេកទេសនេះមានតួនាទីជាឯកសារយោងដ៏មានតម្លៃសម្រាប់គ្រូពេទ្យជំនាញផ្នែកខាងមុខ។
ពេលវេលាក្រោយ: ឧសភា -2024
