ការបាក់ឆ្អឹងកជើងគឺជាប្រភេទនៃការបាក់ឆ្អឹងទូទៅបំផុតមួយនៅក្នុងការអនុវត្តគ្លីនិក។ លើកលែងតែការរងរបួសរង្វិលជុំទី I/II និងរបួសការចាប់ពង្រត់ ការបាក់ឆ្អឹងកជើងភាគច្រើនជាធម្មតាទាក់ទងនឹងការបាក់ឆ្អឹងខ្នង។ Weber A/B type lateral malleolus fractures ជាធម្មតាបណ្តាលឱ្យមានស្ថេរភាពនៃ tibiofibular syndesmosis distal ហើយអាចសម្រេចបាននូវការកាត់បន្ថយដ៏ល្អជាមួយនឹងការមើលឃើញដោយផ្ទាល់ពី distal ទៅ proximal ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការបាក់ឆ្អឹងរបស់ malleolus នៃប្រភេទ C ជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងអស្ថិរភាពនៅក្នុង malleolus ពេលក្រោយឆ្លងកាត់អ័ក្សចំនួន 3 ដោយសារតែការរងរបួស tibiofibular distal ដែលអាចនាំឱ្យមានការផ្លាស់ទីលំនៅចំនួនប្រាំមួយប្រភេទ៖ ខ្លី/វែង ការពង្រីក/រួមតូចនៃ tibiofibular ដាច់ស្រយាល ការផ្លាស់ទីលំនៅផ្នែកខាងមុខ/ក្រោយ/ការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់ communal Planetil ។ ការផ្លាស់ទីលំនៅដោយបង្វិល និងការបញ្ចូលគ្នានៃរបួសទាំងប្រាំប្រភេទនេះ។
ការសិក្សាពីមុនជាច្រើនបានបង្ហាញថាការកាត់/ប្រវែងអាចត្រូវបានគេវាយតម្លៃតាមរយៈការវាយតម្លៃសញ្ញា Dime បន្ទាត់ Stenton និងមុំ tibial-gapping ក្នុងចំណោមអ្នកដទៃទៀត។ ការផ្លាស់ទីលំនៅនៅក្នុងយន្តហោះ coronal និង sagittal អាចត្រូវបានវាយតម្លៃយ៉ាងល្អដោយប្រើទិដ្ឋភាព fluoroscopic ផ្នែកខាងមុខ និងក្រោយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការផ្លាស់ទីលំនៅរង្វិលគឺជាបញ្ហាប្រឈមបំផុតក្នុងការវាយតម្លៃដោយអន្តរប្រតិបត្តិការ។
ការលំបាកក្នុងការវាយតម្លៃការផ្លាស់ទីលំនៅរង្វិលគឺបង្ហាញឱ្យឃើញជាពិសេសនៅក្នុងការកាត់បន្ថយនៃសរសៃនៅពេលបញ្ចូលវីស tibiofibular distal ។ អក្សរសិល្ប៍ភាគច្រើនបង្ហាញថាបន្ទាប់ពីការបញ្ចូលវីស tibiofibular distal មានការថយចុះ 25% ទៅ 50% ដែលបណ្តាលឱ្យមានដំណើរការខុសប្រក្រតីនិងជួសជុលខូចទ្រង់ទ្រាយសរសៃ។ អ្នកប្រាជ្ញខ្លះបានស្នើឱ្យប្រើការវាយតម្លៃ CT ជាប្រចាំ ប៉ុន្តែវាអាចជាបញ្ហាប្រឈមក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែង។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ នៅឆ្នាំ 2019 ក្រុមការងាររបស់សាស្រ្តាចារ្យ Zhang Shimin មកពីមន្ទីរពេទ្យ Yangpu ដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយសាកលវិទ្យាល័យ Tongji បានបោះពុម្ពអត្ថបទមួយនៅក្នុងទិនានុប្បវត្តិ orthopedic អន្តរជាតិ *Injury* ដោយស្នើបច្ចេកទេសសម្រាប់វាយតម្លៃថាតើការបង្វិល malleolus នៅខាងក្រោយត្រូវបានកែដំរូវដោយប្រើប្រាស់កាំរស្មីអ៊ិច intraoperative ។ អក្សរសិល្ប៍រាយការណ៍ពីប្រសិទ្ធភាពព្យាបាលយ៉ាងសំខាន់នៃវិធីសាស្ត្រនេះ។
មូលដ្ឋានទ្រឹស្តីនៃវិធីសាស្រ្តនេះគឺថានៅក្នុងទិដ្ឋភាព fluoroscopic នៃកជើង Cortex ជញ្ជាំងក្រោយនៃ fossa malleolar ពេលក្រោយបង្ហាញស្រមោលច្បាស់លាស់បញ្ឈរក្រាស់ស្របទៅនឹង cortices medial និង cortices នៃ malleolus ពេលក្រោយ ហើយមានទីតាំងនៅកណ្តាលទៅខាងក្រៅមួយភាគបីនៃបន្ទាត់ lateral ភ្ជាប់ cortices និង medial ។
រូបភាពនៃទិដ្ឋភាព fluoroscopic កជើងដែលបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងទីតាំងរវាង Cortex ជញ្ជាំងក្រោយនៃ fossa malleolar fossa (b-line) និង cortices medial និង cortices នៃ malleolus ពេលក្រោយ (បន្ទាត់ a និង c) ។ ជាធម្មតា បន្ទាត់ b ស្ថិតនៅលើបន្ទាត់ខាងក្រៅមួយភាគបីរវាងបន្ទាត់ a និង c ។
ទីតាំងធម្មតានៃ malleolus ពេលក្រោយ ការបង្វិលខាងក្រៅ និងការបង្វិលខាងក្នុងអាចបង្កើតរូបភាពផ្សេងគ្នានៅក្នុងទិដ្ឋភាព fluoroscopic៖
- malleolus ចំហៀងបង្វិលក្នុងទីតាំងធម្មតា**: វណ្ឌវង្ក malleolus ក្រោយធម្មតាដែលមានស្រមោល cortical នៅលើជញ្ជាំងក្រោយនៃ malleolar fossa ដែលស្ថិតនៅលើបន្ទាត់ខាងក្រៅមួយភាគបីនៃ medial និង cortices នៃ malleolus ក្រោយមក។
- ការខូចទ្រង់ទ្រាយនៃការបង្វិលខាងក្រៅរបស់ malleolus ខាងក្រោយ **៖ វណ្ឌវង្កនៃ malleolus នៅពេលក្រោយលេចចេញជា "ស្លឹកមុតស្រួច" ស្រមោល cortical នៅលើ fossa malleolar ពេលក្រោយបាត់ ចន្លោះ tibiofibular ផ្នែកខាងចុងរួមតូច បន្ទាត់ Shenton ក្លាយជាមិនបន្ត និងបែកខ្ញែក។
-ការខូចទ្រង់ទ្រាយនៃការបង្វិលខាងក្នុងនៃ malleolus ខាងក្នុង**៖ វណ្ឌវង្កនៃ malleolus នៅខាងក្រោយលេចឡើង "រាងស្លាបព្រា" ស្រមោល cortical នៅលើ fossa malleolar ក្រោយមកបាត់ ហើយចន្លោះ tibiofibular ផ្នែកខាងចុងពង្រីក។
ក្រុមនេះបានរួមបញ្ចូលអ្នកជំងឺចំនួន 56 នាក់ដែលមានការបាក់ឆ្អឹង malleolar ប្រភេទ C រួមបញ្ចូលគ្នាជាមួយនឹងការរងរបួស tibiofibular syndesmosis ផ្នែកខាងនិងបានប្រើវិធីសាស្ត្រវាយតម្លៃខាងលើ។ ការពិនិត្យក្រោយការវះកាត់ CT បានបង្ហាញថាអ្នកជំងឺ 44 នាក់សម្រេចបាននូវការកាត់បន្ថយកាយវិភាគសាស្ត្រដោយមិនមានការខូចទ្រង់ទ្រាយនៃការបង្វិល ខណៈដែលអ្នកជំងឺ 12 នាក់ជួបប្រទះការខូចទ្រង់ទ្រាយនៃការបង្វិលកម្រិតស្រាល (តិចជាង 5 °) ដោយមានការបង្វិលខាងក្នុងចំនួន 7 និងករណីនៃការបង្វិលខាងក្រៅចំនួន 5 ។ គ្មានករណីនៃការបង្វិលខាងក្រៅកម្រិតមធ្យម (5-10°) ឬធ្ងន់ធ្ងរ (ធំជាង 10°) បានកើតឡើងទេ។
ការសិក្សាពីមុនបានបង្ហាញថាការវាយតម្លៃនៃការកាត់បន្ថយការបាក់ឆ្អឹង malleolar នៅពេលក្រោយអាចផ្អែកលើប៉ារ៉ាម៉ែត្រ Weber សំខាន់ៗចំនួនបី: ភាពស្មើគ្នាប៉ារ៉ាឡែលរវាងផ្ទៃសន្លាក់ tibial និង talar ការបន្តនៃបន្ទាត់ Shenton និងសញ្ញា Dime ។
ការថយចុះខ្សោយនៃ malleolus ពេលក្រោយគឺជាបញ្ហាទូទៅក្នុងការអនុវត្តគ្លីនិក។ ខណៈពេលដែលការយកចិត្តទុកដាក់ត្រឹមត្រូវត្រូវបានផ្តល់ទៅឱ្យការស្ដារឡើងវិញនៃប្រវែងសារៈសំខាន់ស្មើគ្នាគួរតែត្រូវបានដាក់នៅលើការកែតម្រូវនៃការបង្វិល។ ក្នុងនាមជាសន្លាក់ដែលផ្ទុកទម្ងន់ ការថយចុះណាមួយនៃកជើងអាចមានឥទ្ធិពលមហន្តរាយលើមុខងាររបស់វា។ វាត្រូវបានគេជឿថាបច្ចេកទេស fluoroscopic intraoperative ដែលស្នើឡើងដោយសាស្រ្តាចារ្យ Zhang Shimin អាចជួយក្នុងការសម្រេចបាននូវការកាត់បន្ថយយ៉ាងជាក់លាក់នៃការបាក់ឆ្អឹង malleolar នៃប្រភេទ C ។ បច្ចេកទេសនេះបម្រើជាឯកសារយោងដ៏មានតម្លៃសម្រាប់គ្រូពេទ្យជួរមុខ។
ពេលវេលាផ្សាយ៖ ឧសភា-០៦-២០២៤
